Uncategorised

ناندينا(Nandina domestica)

ناندینا بوته ای همیشه سبز است که حداکثر 2 متر ارتفاع می یابد و 1.5 متر نیز بر روی زمین فضا اشغال می‌کند. شاخه های مستقیم و بدون انشعاب آن از سطح زمین رویش می کنند. برگها که البته گاهی خزانپذیر نیز هستند در واقع نوعی برگ مرکب هستند که محور اصلی 100-50 سانتیمتر طول دارد و بر روی هر محور تعدادی برچه به طول 11-4 سانتیمتر طول و 3-1.5 عزض وجود دارد. برگهای جوان که در بهار در می‌آیند صورتی الی قرمز هستند و سپس سبز رنگ می شوند.

برگهای مسن نیز مجددا و قبل از ریزش قرمز الی ارغوانی رنگ می شوند.البته رنگ برگهای این گیاه با توجه به مکان کاشت و میزان دریافت نور مستقیم آفتاب تا حدودی متغیر است .  گلهای این گیاه سفید رنگ است و در اوایل تابستان به شکل خوشه ظاهر می شوند. میوه ها قرمز رنگ هستند و 10-5 میلیمتر قطر دارند که اواسط پاییز می رسند و در طی زمستان بر روی گیاه باقی مانده و زیبایی خاصی به گیاه می دهند.

نوع خاك: به خاکی با رطوبت متوسط و میانه و زهکش خوب نیاز دارد. ماندگاری آب در اطراف ریشه های این گیاه منجر به کاهش رشد گیاه و ریزش برگها و در نهایت پوسیدن ساقه های گیاه می شود..

شرايط محيطي مناسب براي رشد گياه:

بهتر است که خاک همواره مقداری از رطوبت را داشته باشد و هیچگاه خشک نشود.  این گیاه طیف گسترده ای از دما را از 23- درجه سانتیگراد تا 43 درجه سانتیگراد تحمل می کند.  این گیاه را میتوان در مکانهایی با نور کامل و مستقیم آفتاب تا مکانهای نیمه سایه کاشت کرد. البته برخی از ارقام مکانهای سایه را هم تحمل میکنند اما رشد خوبی نخواهند داشت.

تکثیر:

قلمه :این گیاه را می توان از طریق قلمه تکثیر کرد. قلمه را از ساقه هایی تهیه کنید که هنوز به شکل مستقیم رشد می کنند و خمیده نشده اند.

بذر: برای کاشت بذر نیز میتوان از بذرهای بالغ که قرمز رنگ شده اند استفاده کرد. هر میوه حاوی دو عدد بذر است..

پاجوش :به بیان دیگر تقسیم بوته روش دیگر تکثیر این گیاه است که میتوان آنرا بخصوص نمونه هایی است که بعد از گذشت چند سال بسیار انبوه شده اند بکاربرد.

هرس: به هرس منظم نیازی ندارد و فقط گاهی به منظور جلوگیری از انبوه شدن بیش از حد گیاه و یا شکل دهی به آن و همچنین قطع شاخه های آسیب دیده است. اگر به گیاهی برخورد کردید که مدتها هرس در مورد آن انجام نشده است و شاخسار بسیار انبوه شده است می توانید در حدود یک سوم کل حجم شاخسار را از گیاه جدا کنید اما این کار را به شکل متوالی و در مدت سه سال انجام دهید. بهترین زمان هرس این گیاه نیز در اواخر زمستان است.

كاربرد :غالبا  به صورت تك بوته در محوطه سازي پاركها  به كار برده مي شود و در پاييز وزمستان نماي زيبايي دارد كه از دور حالت آتش دارد.

ماگنولیا

ماگنولياي تابستانه: (grandiflora (magnolia

از جمله بلندترین درختان ماگنولیا است که به فضای زیادی نیز برای گسترداندن شاخسار خود (در حدود 12 متر )احتیاج دارد . برگهایی آن بزرگ و چرمین و گلهایش سفید رنگ و بزرگ است.  این گونه از جمله ماگنولیاهای همیشه سبز است و زمان گلدهی آن از اواخر بهار و اوایل تابستان است.

نوع خاک: غنی، عمیق، شنی رسی، تا زمان استقرار مرتباً باید مالچ گیاهی داده شود.

شرايط محيطي مناسب رشد گياه: ماگنولیا به آبیاری منظم نیاز دارند و در صورت خشک بودن خاک میزان گلدهی گیاه بسیار کاسته می شود و نوک و حاشیه برگها خواهد سوخت و ریزش برگها تشدید خواهد شد. گیاهان ماگنولیا اکثر از سرما بیشتر آسیب می بینند تا از گرمای تابستان. بخصوص اینکه اگر در تابستان آبیاری را با دقت و از روی برنامه انجام دهیم تحمل این گیاه در برابر گرمای هوا نیز افزایش می یابد. در مورد مقاومت و یا حساسیت در برابر سرما باید گفت که میزان این مقاوت در بین گونه های ماگنولیا با یکدیگر متفاوت است. این گیاه در مکانهایی نیمه آفتاب و نیمه سایه رشد مناسبی دارند. براي گلدهي نياز به نور آفتاب دارد.

.تكثير:

بذر : بذرها را باید به شکل تازه استفاده کرد و قبل از مصرف نیز باید پوشش نارنجی قرمز آنها را برداشت.

قلمه: قلمه را بعد از اتمام فصل گلدهی تهیه می کنند.

كاربرد: در ایجاد فضای سبز و پارک سازی کاربرد دارد.

هرس: اگر لازم است که برای حفظ شکل تاج عمل هرس را انجام دهید کوتاه کردن و قطع کامل یک ساقه بلند به سرزنی چندین ساقه ارججیت دارد. اگر از شکل تاج درخت ناراضی هستید عمل هرس را به شکل بسیار تدریجی و در طی چند سال انجام دهید. بهترین زمان هرس نیز برای نمونه های همیشه سبز قبل از شروع رشد بهاره و برای نمونه های خزانپذیر بعد از تشکیل شدن جوانه های گل و ظهور آنان است. است اگر در پاییز و یا اواخر تابستان اقدام به هرس کنیم احتمالا از گلدهی سال آینده کم خواهد شد. یکی دیگر از مواردی که باید در عملیات هرس در نظر گرفت حذف پاجوشهای گیاه بخصوص در نمونه های پیوندی است.

ماگنولياي زمستانه Magnolia soulangiana ))

تا به امروز و با انجام عمل دو رگه گیری سعی شده است تا درختانی با خصوصیات بهتر همانند قامتی کوتاه تر،  گلدهی در سنین پایینتر گیاه ، مقاومت بیشتر در برابر سرمای دیررس بهاره، تعداد گل بیشتر، مدت گلدهی طولانی تر و طیف رنگی گسترده تر بدست بیاید.  Magnolia  x soulangeana (ماگنولیای نعلبکی شکلsaucer magnolia)  یکی از این انواع دورگه است که با استفاده از گونه های M.liliiflora  و M. denudata  تولید شده است. این گیاه خزانپذیر است و نسبت به والدین خود گلهای بیشتری در فصل بهار و قبل از رویش برگهایش تولید می کند و نسبت به سرمای دیرس بهار نیز حساس است. نور مستقيم آفتاب باعث سوختگي برگها مي شود.گلها در قسمت داخل کرم-سفید رنگ و در قسمت بیرونی صورتی رنگ هستند و منظره ای بسیار زیبا و دلنشین بوجود می آورند.

يوكاي زينتي (,Yucca flaccida و Yrecurvifolia)

حدود 60 سانتیمتر رشد می کند و برگها نوك تيز وباريك هستند وبر روي زمين قرار مي گيرند  و شاخه گل دهنده  به بلندی 55 سانیتمتر  از وسط آن خارج مي شود. و در تابستان گل آذینی به طول 150 سانتیمتر با گلهايی سفید کرم رنگ تولید می کند.

خاك: خاکی سبک با زهکش خوب نیاز دارد.

شرايط مناسب محيطي: این گیاه تا حدودی به خشکی مقاوم است اما خشکی کشیدن بیش از اندازه گیاه و عدم آبیاری به موقع گیاه منجر به سوختن نوک و حاشیه برگها می‌شود. روزانه حداقل به 3 ساعت نور کامل نیاز دارد و بیش از این نیز به رشد گیاه کمک می‌کند. محیط سایه را برای مدت کوتاهی می‌تواند تحمل کند. طیف دمایی گسترده ای را تحمل می‌کند و بین 2- الی 32 درجه مشکلی را برای این گیاه بوجود نمی‌آورد. گرمای هوا در طی فصول کم نور همانند زمستان یکی از دلالیل خشک شدن برگها در زمستان است.

تکثیر

پاجوش: جداسازی پاجوشها یکی از روشهای تکثیر این گیاه هستند. پاجوش گیاهان کوچکی هستند که از روی ریزومهای(ساقه های زیرزمینی) گیاه مادری شروع به رشد کرده اند.

قلمه: قلمه را از نواحی جوان گیاه تهیه کنیم (مثلا نوک ساقه) این نوع قلمه آسانتر از قلمه هایی که از قسمت پایین ساقه ها تهیه می شوند ریشه می دهند.

تقسيم كردن ريزوم: تقسیم کردن ریزومهای این گیاه به قطعات 7.5 سانتیمتری

هرس:. این گیاه به هرس خاصی احتیاج ندارد و فقط باید برگهای زیرین و زرد یوکاهای مسن را باید از گیاه جدا کرد. همچنین با جدا کردن برگهای زیرین یوکا می‌توان گیاهی ساقه بلند که در انتهای هر ساقه درسته ای برگ وجود دارد تربیت کرد. وتعداد ساقه را افزايش داد.

كاربرد: مي توان در ميادين – بلوار ها وهمچنين در فضاي سبز پاركها از آن استفاده كرد.

گل یخ ( Chimonanthus praecox )

در جنس این گیاه شش گونه وجود دارد که برخی بیش از دیگران مورد توجه قرار گرفته اند. به طور کل گیاهان متعلق به این جنس بوته هایی خزانپذیر و یا همیشه سبز هستند که 13-2 متر ارتفاع می یابند و برگهایشان 20-7 سانتیمتر طول و 7-3 سانتیمتر عرض دارد. گلهای زرد رنگ و یا سفید رنگ این گیاه 3-2 سانیتمتر قطر دارند و میوه این گیاه که به شکل کپسولی کوچک است 4-3 سانتیمتر طول دارد. یکی از گونه های این گیاه با نام   Chimonanthus praecox نمونه ای است که به شکل گسترده در زمینه گلها و گیاهان زینتی مورد کاشت و پرورش قرار می گیرد و دلیل آن گلهای بسیار خوش عطری است که در طی زمستان تولید می کند. به همین دلیل به این گیاه گل یخ گفته می شود. برخی از ارقام این گیاه تا کنون پرورش یافته اند که گلهایی درشت تر اما با عطری کمتر دارند. نمونه متداول گیاه گل یخ   به طور کل گیاهی با رشد نسبتا زیاد  و شاخساری خزانپذیر است که به ارتفاع 4 متر می‌رسد . ساقه ها ابتدا حالتی ایستاده دارند اما بعد از مدتی حالتی کمانی می یابند. برگها بافتی نسبتا ضخیم و خشن و  29-5 سانتیمتر طول و 12-2 سانیتمتر عرض دارند. گلهای بسیار معطر بین 1.5 الی 4 سانتیمتر قطر و 21-15 عدد گلبرگ زرد رنگ دارد که گلبرگهایی که در قسمت مرکزی قرار می گیرند گاهی ته مایه ای از رنگ ارغوانی را نشان می دهند. گلها در طی زمستان بر روی ساقه های عاری از برگ این گیاه شکوفا شده و خودنمایی می کند.میوه های نسبتا چوبی این گیاه 6 سانتیمتر طول و 2.5 سانتیمتر عرض دارند که از زمان شکل گیری می توانند در حدود یک سال بر روی گیاه باقی بمانند.

خاک: این گیاه در مورد خاک سختگیر نیست اما حتما خاک باید به گونه ای باشد که آب را در خود نگه ندارد و از زهکش خوبی برخوردار باشد.

شرايط محيطي مناسب براي رشد گياه : گل یخ به شکل متوسط و میانه ای به آب نیاز دارد و البته نباید خشکی بکشد. خشکی کشیدن گیاه مانع از رشد مناسب آن و عدم گلدهی خواهد شد. مکانی با نور مستقیم آفتاب حداقل به میزان 8-6 ساعت نیاز دارد.. به طور کل این گیاه سرمای هوا را در زمستان تا 23- درجه سانتیگراد تحمل می کند اما سرمای هوا و وزش بادهای سرد زمستانه موجب به تعویق افتادن گلدهی می شود.

تكثير:

بذر: در اوسط الی اواخر بهار یکی از راه های تکثیر این گیاه است.

قلمه : نیمه چوبی (یعنی قلمه‌ای که تا حدودی چوبی شده است و سبز رنگ نیست اما هنوز تا حدی انعطاف دارد که بتوان آنرا خم کرد بدون آنکه بشکند) و کاشت آن بخصوص  در اوایل الی اواسط تابستان از دیگر راه های تکثیر این گیاه است .

خوابانيدن: ساقه ها در بهار است که فقط کافی است در فصل بهار ساقه ای را که انعطاف پذیری خوبی دارد و بدون شکستن خم می شود را در خاک قرار دهیم.

هرس: این گیاه به هرس زیادی نیاز ندارد اما در صورت لزوم زمان هرس این گیاه بعد از اتمام فصل گلدهی گیاه است و هرس را به منظور کنترل تعداد شاخسار گیاه و جلوگیری از تراکم بیش از اندازه شاخسار در میان گیاه انجام می دهیم. قطع شاخه های بسیار چوبی و مسن گیاه می تواند منجر به تشویق گیاه به رشد شاخه های جدید و در نهایت منجر به افزایش گلدهی گیاه شود.

كاربرد:از آنجا كه گل هاي معطر آن در زمستان ظاهر مي شوند بهتر است در محلي كاشتهد شود كه عطر گل ها قابل استشمام باشد. درختان سوزني برگ پس زمينه مناسبي براي نمايش گل هاي اين درخت در فصل زمستان به وجود مي آورند.